BBQ time!

Nou na ongeveer 2 weken heb ik weer eens tijd om wat te gaan typen en om jullie weer eens kijkje te geven in Nigeria. De afgelopen 2 weken is er weer veel gebeurd, veel leuke dingen maar ook een paar iets minder leuke dingen maar die moeten ook gebeuren. Vorig weekend zijn we naar de bruiloft geweest van 2 vrienden van Emanuel. Dit was echter in een andere staat en was zn kleine 4 uur rijden zei hij. We moesten eerst met de bus naar Ibadan en daar zouden we met een bus georganiseerd door het bruids paar naar Ogun state gaan om daar de bruiloft te vieren. Toen we eenmaal in Ogun state aankwamen, na ongeveer zn 7 uur in de bus te hebben gezeten in totaal, waren we bij het hotel waar we de nacht zouden door brengen en waar de reuni plaats vond van de oud klasgenoten van Emanuel. Onze grote vriend Freddy Heineken was er ook dus het feest was geslaagd. We hebben daar veel mensen leren kennen en rond een uur of 2 ging dan ook het lichtje uit en lagen we voor papes. De volgende ochtend moesten we eerst op zoek naar brood en nadat we eerst 5 minuten naar een groene kip hadden staan kijken hadden we dit dan ook gevonden. De bruiloft zelf was heeeel anders dan in Nederland. Eerst gaat ere en priester een hoop vertellen over hoe een huwelijk in elkaar zit. Heel interessant…. Dan worden er liederen gezongen en komt het echtpaar de zaal in. De ceremony begint dan en 15 mins later zijn ze man en vrouw. Dan is het tijd voor de foto’s, uiteraard wilt het echtpaar ook met 3 blanken op de foto. Tijd voor eten en toen kwam het echtpaar weer binnen alleen dit keer als 1. De beste vrienden gaan dan voor hun dansen en het “feest” was dan nu ook echt begonnen. Helaas voor ons was het weer tijd om naar huis te gaan want we hadden nog een reis van 5,6,7 uur voor de boeg. Dus hup weer de bus in en tijd om te gaan. Nou zoals jullie ondertussen wel weten, wonen we bij Akin en eten we bij mevrouw Fakande. En moeten we dus elke maand een soort huur betalen, normaal gaat de huur dus naar het gezin waar je woont. Maar omdat wij bij de een slapen en bij de ander eten, zorgde dit voor wat enige irritaties tot op het niveau dat het niet meer leuk was. Mevr fakade had al het geld en Akin kreeg niks, dus het verblijf bij Akin werd steeds minder gezellig omdat de beste man veel uit eigen zak betaalde. Na een goed gesprek met Akin hebben we besloten de confrontatie aan te gaan met Mevr Fakande om tot een oplossing te komen met het geld. Nu hadden bij als nood plan dat als we vonden dat Akin te weinig zou krijgen, dat wij gewoon bij Akin zouden gaan eten en 2 a 3 keer per week zelf zouden koken. Dit is het ook uiteindelijk geworden want in alle andere gevallen kreeg Akin helemaal niks. Het mooie van dit verhaal is dat Akin nu al het geld krijgt en wij nu ook echt wat terug zien van het geld. Zo hebben we pas een BBQ laten maken.... dit was ook een verhaal appart. Op dinsdag bestel je een BBQ bij de metaal bewerker, je vraagt wanneer hij klaar is en je krijgt als antwoord vrijdag om 4 uur. Oke top! Donderdag loop je voor de zekerheid toch nog even langs en krijg je te horen dat hij de platen al heeft gehaald, het moet niet gekker worden. Vrijdag om kwart voor 4 loop je langs en kom je er achter dat de beste man pas net begint met het lassen. 5 uur ga je met goede moet richting de man om je BBQ op te halen... alleen deze is nog niet klaar want hij moest nog wat materialen halen. Huh?! Dat hij donderdag toch allemaal al gedaan?! Het was nu al 6 uur en hij moest het laatste gedeelte lassen, het rooster. Nu zag ik de bui al weer hangen dat we over een half uur geen stroom meer hadden en het las appraat niet meer zou werken. En yoeri had gelijk, ik ben daarom nu in men vrije tijd een waarzegger, want de stroom viel uit en meneer was nog niet klaar met alles te lassen. Gelukkig was hij wel gebruiks klaar en konden we wel gewoon BBQen (Wat trouwens het hoogtepunt was van de afgelopen 2 weken). Het mooie van dit hele verhaal is wel dat de sfeer in het huis nu verdubbelt is en hebben we echt een familie gevoel. Zoals Akin nu tegen iedereen zegt “They are my brothers from another mother”. Voor het koken hebben we nu een rooster gemaakt en het koken zelf levert ook wat leuke momenten op. Zo heb ik afgelopen week macaroni gemaakt maar was de saus iets te pittig. Akin vond het heerlijk maar Lars en ik zaten met tranen in onze ogen op de bank. Uiteraard heeft Akin ook zo zen verassingen gekregen, met toch wel de grootste: Mals vlees! Want als er iets is wat Yoeri kan is het vlees bakken :) Verder begint het nu echt warm te worden hier en ik kan me ook niet herinneren wanneer ik voor het laatst regen heb gezien. Voor die reden hebben we ook besloten om soms een klein water gevecht te houden met de kinderen uit de buurt. En geloof me als ik zeg dat er behoorlijk wat liters water door heen gaan en niemand veilig is. En sinds dien komen de kinderen bijna dagelijks vragen of we komen spelen, wat soms best wel irritant is…want je hebt geen minuut rust en je hoort de hele dag door “Yoeri, Lars, Yoeri, Lars” over straat. Naja Lars heeft hier meerdere namen enkele voorbeelden: Las, Lunch, Flash en Larsch Op school gaat alles nog steeds zeer goed. De kinderen gaan bijna aan hun examens beginnen en aangezien wij voor nigeriaanse begrippen WORD experts zijn hebben we alle examens digitaal uitgewerkt en uitgeprint. Dus kunnen ziet het er allemaal stuk beter uit dan voorheen. Ook hebben we de afgelopen week een klas overgenomen omdat een leraar er niet was. En dit was ook een hele apparte ervaring, ook voor de kinderen want onze manier van lesgeven (Zover je het lesgeven mag noemen) is ook wat anders dan de nigeriaanse standaard. Voor de rest van December hebben we toch maar besloten om te gaan reizen zover het mogelijk is. De echte highlights van nigeria kunnen we niet bezoeken omdat het daar te gevaarlijk is ivm kidnapping en aanslagen. Dus hebben we een reis uitgestippeld die veilig is en we toch wat meer van het land kunnen zien. Zo gaan we eerst met zen 5en naar Abuja (de hoofdstad van Nigeria) en daarna naar Kano (Noordelijkste puntje van Nigeria) hier kunnen we op kamelen rijden door de woestijn en vind 1 van de grootste markten plaats van west afrika. Dus de vooruitzichten zijn er... Dit was het weer zn beetje voor nu. Vanaf morgen ga ik de laatste maand in en er staat nog een hoop voor de boeg. Wel heb ik mijn vlucht moeten wijzigen want er word moeilijk gedaan met het visum. Ze willen namelijk dat ik voor 4 dagen weer een visum ga komen van 2 maanden en dat zie ik niet zo zitten. Dus 29 december zit ik in het vliegtuig naar huis ipv 4 januari. Oud & Nieuw thuis is toch ook wel zo leuk...zeker nadat je gebelt hebt met wat vrienden mis je nederland toch wel een beetje. Raar maar waar... Tot volgende keer allemaal! Bedankt voor de reacties weer en tot snel maar weer.

Akonni

Dat is mijn nieuwe yoruba naam, die ik paar dagen geleden heb gekregen. Het betekend in het engels 'special person' dus het past wel aardig.

Het heeft eventjes geduurt voordat ik weer tijd had om wat nieuws te schrijven. Dit aangezien we een best druk weekje hebben gehad. Maar dat betekend ook weer dat ik weer meer te vertellen heb :D

Vrijdag waren we uitgenodigd om bij de directrice van onze school te komen eten. Ze wonen op een boerderrij buiten Ilesa en we zouden worden opgehaald door 1 van de chauffeurs van de school. Toen we ernaar toe reden zagen we zo ontzetten veel grote huizen dus onze hoop schoot toch wel omhoog dat we een luxe etentje zouden krijgen.

Toen we eenmaal aankwamen bij het landgoed, stond er een vrij groot maar oud huis waar ze woonde met heel de familie. Vader, moeder en 3 kinderen. het huis vanaf de buitenkant zag er niet uit maar vanaf de binnenkant zag het er schitterend uit. Na een goede maaltijd besloten we te gaan voetballen met de kinderen en toen we buiten kwamen achter het huis was daar de verrassing van de dag. Een landgoed zo mooi dat je alleen op discovery channel ziet, het leek wel een savanne, enige wat nog ontbraken waren de dieren.

Wat bleek nou dat de boerderrij ongeveer een jaar geloten was geweest omdat het personeel niet zo eerlijk was en dus was alles een beetje verwilderd. Maar dan nog wat het schitterend.

Ook is er vorige week is er een nieuwe vrijwilliger in Ilesa komen te zitten, een duitse dame. En wie zijn wij om deze dame niet eventjes rond te leiden in Ilesa! Dus we zouden eigenlijk met zijn 3en gaan zwemmen de volgende dag (Lars, Emmanuel (Iemand van livinghope care die ons over heen brengt en rondleid) en ikzelf) dus dachten we we vragen haar ook maar mee, is wel zo leuk.

Normaal zouden we gaan zwemmen in royal park dat is hier in de buurt zn 15 mins met de taxi en je bent er... maar omdat daar wedstrijden waren moesten we naar een ander zwembad en emanuel wist wel waar. Nadeel van emanuel is dat hij het inschattings vermogen heeft van een goudvis wanneer het op tijd aankomt en als hij dus zegt dat het 30 mins rijden is naar het zwembad met de bus is het dus in werkelijkheid; 30 min wachten op emanuel, 30 min wachten op de bus en vervolgens 1 uur rijden.

Eenmaal bij het zwembad aangekomen bleek het 1 van de meest luxe hotels te zijn hier in de buurt, vergeleken met nederland is het nog steeds niks maar het was er schoon en dat is voor ons al een plus punt. Het zwemmen was echt super fijn, even lekker relaxen en gewoon genieten en afkoelen. Het droogte seizoen is hier begonnen dus echt veel regen valt er niet meer en het is hier gemiddeld zn 35 graden overdag. Uiteraard moesten we ook nog een keer of 80 op de foto met de lokale bevolking want tja we zijn nou eenmaal blank.

De terugweg was verrassend snel en we waren zo weer in Ilesa. En toen hadden wij dus het briljante idee om onze nieuwe vriendin thuis te brengen door een stukje te lopen vanaf ons huis naar de hare. Nu kan je dit op 2 manieren doen, de lange normale weg... of de korte weg door de bossen. Uiteraard kozen wij de korte weg, maar wat we niet wisten dat het om 18:00 pikke donker zou zijn en het was nu kwart voor 6. Dus de weg door het bos ging nog goed maar toen we eenmaal in haar wijk waren waren we toch een beetje verdwaalt. Gelukkig konden we na 20 mins dwalen de weg weer vinden en hebben we haar toch weer veilig thuis gebracht. Echter moesten wij nu nog zn 30 mins terug naar huis lopen. Nu hadden wij 3 de grootste lol terwijl we aan het lopen waren, vonden onze hostfamilies het een stuk minder leuk en hebben we een kleine preek gehad.

Maandag en dinsdag was het hier vakantie vanwege het slachtfeest van de moslims dus we hadden 2 dagen vrij... en dan gaan Lars en Yoeri doen waar ze goed in zijn....geen donder doen. Dus na 2 dagen helemaal niks te hebben gedaan werd het wel weer tijd voor een feestje.

Vrijdag hadden we een bruiloft dus we hadden nieuwe kleding gekocht en we konden gaan. Een bruloft hier bestaat uit 2 delen, eerst de rituele bruiloft en de dag daarna de officiele bruiloft. Dus vrijdag ging de zoon de hand vragen van de dochter bij haar ouder volgens de gebruikelijke manier met veel cadeau's. Daarna volgde een dansje samen met ons... en natuurlijk de ondertussen gebruikelijke ronde van het maken van foto's met ons.

De dag ernaa gingen we dus naar de officele bruiloft en deze was eigenlijk best saai. We kregen eten, na het eten was er al een kwart van de zaal weg en toen de cadeaus werden uitgedeeld was heel de zaal leeg. Daar zit je dan als wild vreemde op het feestje in een bijna lege zaal. Dus was het ook voor ons tijd om te gaan.

Voor gisteren (zondag) hadden we de watervallen geplant staan. Lars en Ik waren hier al een keer geweest maar de rest nog niet. Dus we gingen met een groep van 7 man (Lars, Emanuel, Chauffeur, Svenja (nieuwe duitser), Janna (duister uit ibadan die we eeste week hebben ontmoet), Gisela (onze duitse buurvrouw/mamma) en ikzelf) vroeg weg zodat we meer tijd hadden om te klimmen en dus meer konden zien. Toen we er aankwamen was het op het eerste niveau vrij rustig, maar toen we eenmaal op het 2de nieveau kwamen werden we gespot door 15 nigerianen die daar aan het zwemmen waren en die wilde wel heel graag met ons gaan zwemmen. Dus we besloten maar naar niveau 3 te gaan om daar te gaan zwemmen. Tuurlijk kwamen deze mensen ons achterna... maar toen we hadden duidelijk gemaakt dat we er vandaag geen zin in hadden om in de belangstelling te staan lieten ze ons met rust. Op niveau 3 kan je hoofdzakelijk douchen onder een waterval maar dan nog het is iets wat ik nog nooit gezien/gedaan hem en het is serieus geweldig. Het was daar zo ontzettend mooi.

Na een uurtje gedouched te hebbben besloten we terug te gaan naar nivueau 2 hier kan je zwemmen en onder een grotere watervallen staan en het is daar ook een stuk mooier. Onze vrienden waren ondertussen weer weg dus hadden we het rijk voor ons alleen daar. Op niveau 2 kan je dus achter de waterval komen en het is daar serieus magisch. Ben ondertussen op een hoop plekken geweest en ik heb een hoop waterwallen gezien maar dit sloeg echt allen. Zoooo ontzetten gaaf.

Nadat Lars en Ik 2 nieuwe watervallen hadden gemaakt. De 'Dutchfalls' was het tijd om naar huis te gaan aangezien Janna weer terug moest naar Ibadan en optijd de bus moest hebben.

Ik heb eindelijk goede foto's kunnen maken van de waterval dus zal ze binnekort proberen te uploaden.

Verder weet ik niet hoe het bij jullie in het nieuws komt, of dat het uberhaud wel op het nieuws komt. Maar er zijn hier dus in het noord oosten van het land wat aanslagen geweest vorige week waar meer dan 100 doden zijn gevallen. Nu hoeven jullie zich geen zorgen te maken want het is een heel eind van ons vandaan ( ongeveer zn 20 uur rijden met de auto) en de plek waar wij zitten is nog steeds volkomen veilig dus geen rede voor paniek.

Tijd zit er hier bijna weer op en ben al bijna door men verhaal stof heen. Deze week staat er weer een bruiloft geplant alleen dan in lagos, van een vriend van emanuel, we gaan er heen als VIP's :D.

Heb vorige week ook nog wat foto's online gezet voor de gene die ze nog gezien hebben ik zou zeggen neem een kijkje en tot snel!

Partyanimals!

nou nadat ik weer helemaal beter ben, zijn we maar meteen begonnen met een feestje. Een begravenis wellis waar. Was van een vrouw die mamma fakande kende, we hadden de dag daarvoor onze native kleding gehaald en hadden dus de kleding aan van de ere gasten daar. De vrouw was 97 geworden en dat is voor nigeriaanse begrippen heel oud, stok oud misschien wel. En als mensen hier boven een bepaalde leefdtijd komen word er niet gerouwd maar word er feest gevierd.

Eerst werd er een plechtigheid gehouden in de kerk, lars en ik probeerde dit te mijden omdat 2 uur lang stil zitten in een kerk niet echt ons ding was besloten we om 12 uur naar de kerk te gaan zodat we gelijk door konden naar het feest. Helaas......... begon de kerk om 11 uur dus zaten we als nog een uur in de kerk. Gelukkig worden we elke ochtend wakker geschreeuwd door de pastoor en kunnen we dus de helft van de text, is toch weer mooi mee genomen.

na een goed uur was het dan eindelijk tijd voor het feest. Dus toen we de kerk uitliepen werden we toch wat raar onthaald. Er stonden een hele groep zwervers voor de kerk te bedelen om geld... dit was echt even een WF momentje, blijkt hier dus heel normaal te zijn. na een kort kwartiertje rijden waren we op de bestemming van het feest. Er stond een grote tent op een gras veld, met plek voor zn 200 man. Allemaal stoeltjes en een bandje. nou na ongeveer een uur kwam de familie van de overleden persoon ook aan op het feest. en dus kon het feest beginnen. Aangezien wij een soort vip gasten waren, kwam heel de familie ook even een praatje met ons maken.

toen eenmaal de muziek starte kwam het 2de wtf momentje. Als je dus begint met dansen en je danst een beetje goed (de standaard is hier vrij laag dus dat doe je al snel) dan gaan ze geld op je plakken en dit geld mag je dan houden. nou... toen wij dus de dansvloer op gingen, gingen 1. 50 andere nigerianen dansen want ze wilde met ons op de foto en 2. de familie oudste kwam en die begon even met flappen te strooien. Denk dat we in nog geen 30 seconden zn 1000 nira hadden met zen 2en. Dit geld hebben we aan een paar kinderen gegeven. Aangezien wij het niet echt nodig hadden.

De volgende dag zouden we eigenlijk vroeg naar de watervallen gaan maar omdat het plan iets anders liep dan gepland besloten we eerst een stukje een berg op te lopen. na ongeveer zn 30 minuten te hebben gelopen waren we op de top. En 15 min later al weer beneden, voor ons was het appeltje eitje omerop te lopen maar het scheint hier nog wel een prestatie te zijn.

toen we terug waren besloten we toch maar naar de waterval te gaan en ongeveer 3 uur later zaten we dan toch echt in de auto ;p na een bijna-dood ervaring van 20 minuten waren we bij de waterval aangekomen en het is te beschrijven in 1 woord; prachtig! Dit is duidelijk 1 van de mooiste stukje afrika die ik tot nu toe heb gezien. en we zijn pas op het 2de niveau geweest van de 7. Dus we gaan binnekort nog een keer en proberen dan wat eerder te vertrekken. Foto's volgen nog!

nu is er 1 persoon wie ik niet heb voorgesteld aan jullie sinds ik hier ben en dat is onze kleine bose. Deze kleine meid van 1,5 woont bij mamma fakande in huis en wacht tot ze geadopteerd word door een nederlands gezin. Dit kan nog ongeveerd half jaartje duren (dus mocht je je geroepen voelen, geef een gil). De rede dat ik nooit eerder wat over dur heb verteld is omdat ze tot op heden nogal bang van me was, effect schein ik vaker te hebben op kinderen.... maar de laatste tijd gaat het heel goed en we worden echte maatjes ;) dus hoop echt dat ze snel naar nederland komt omdat de plek waar ze nu zit niet goed voor haar is. Foto volgt uiteraard.

Verder heb ik niet zo veel, op school gaat alles goed. We hebben pas een typeprogramma voor de kinderen gekocht zodat ze kunnen leren typen. En vrijdag gaan we bij het schoolhoofd eten.

In december zijn we van plan te gaan reizen naar het noorden van nigeria want daar schijnt het helemaal mooi te zijn. Met als hoofddoel het yankari park.

Allemaal weer bedankt voor de reacties en voor het de beterschapswensen. tot snel weer!

Jungle fever

Nou mensen ben bij eindelijk weer op krachten om een verhaal te kunnen typen.

Afgelopen week zijn we donderdag naar akin zen werk geweest, best grappig om 25 nigerianen heel de dag niks te zien doen. Maar we konden heel de dag browsen dus heb ik wat foto's online kunnen zetten.

Alleen helaas werd ik de volgende ochtend wat minder fijn wakker. Ik had totaal geen honger en was echt kapot. Ik zweette me een ongeluk en had het super warm. Na het een paar uur te hebben aangekeken heb ik maar een smsje gestuurd of ze me naar het ziekenhuis konden brengen. Het was ook maar goed dat ik geen spoed had... want 3 uur later was ik pas in het ziekenhuis. Dit duurde vervolgens 4 uur voor voordat ik eindelijk wist wat ik had... Malaria. Ik kan jullie vertellen ik ben nog nooit zo ziek geweest. Je kan gewoon niks want alles is gewoon zo vermoeiend en je hebt ontzettend koppijn. En je kan niet even op energie komen want je hebt geen honger. Gelukkig werkt de medicijnen snel en ging de volgende dag al weer een stuk beter. Maar hoe kan je aan Malaria komen yoeri? Je slikt toch pillen?

Dat klopt alleen nu heb ik een paar blog geleden al geschreven dat het eten hier nou niet echt super geweldig is... en om nou te zeggen dat de nachten hier geweldig zijn is te veel gezegd. Ik zal even een nacht proberen te schetsen. Om 10 uur gaan we gemiddeld naar bed. Akin gaat dan naar zijn kamer, maar omdat akin nog niet kan slapen en hij maar 10%kan horen moet het volume van zijn tv naar 60. Dus tot een uur of 1 luisteren wij TV. Dan gaat hij eindelijk slapen en kunnen wij ook onze ogen dicht doen. Echter is nigeria 1 grote kinderboerderij en heeft elke nigeriaan een haan... en er is er 1die op afrikaanse tijd werkt.. dus dat beest heeft pas 22 uur later door dat het licht is. Dus die begint vrolijk te kukkelen en maak de rest wakker, tot er een half uur later 25 hanen staan te loeien. Dit gaat z'n 2 uur door en het is dan 5 uur.... Dan begint er een pastoor (welke weten we niet want hij leefd nog steeds) zijn ronde met gebeden te doen, dit duur ongeveer een uurtje of ander half en dan is onze grote vriend akin wakker. Die dan zijn TV weer aanzet.

Dus.... slecht eten + voetballen met kinderen + 2 uur slaap op een avond = weinig weerstand en daar werken de pillen niet tegen :(

De volgende dag zouden we het huis van akin gaan verven. Maar om dat ik nog steeds niet lekker was ging lars een poging wagen. Nadat hij gruwlijk gefaald had in het mengen van de verf die ook niet helemaal oke was. Kwamen we wat meer te weten over akin zijn familie. Zo heeft Akin een oom van 21 en 1 van 19 terwijl hij zelf 25 is... dit vonden wij nogal raar. Dus we kwamen de achter dat hun vader... de zelfde vader was als akins opa... De vader van akin was namelijk nummer 2 van de 42 en zijn ooms de laatste 2. Akin zijn vader is gestorven op 69 jarige leeftijd... Dus toen hadden we even een WTFmomentje... hoe oud was zijn vader dan wel niet...

De jongeste oom (die van 19) is geboren in 1991 en zijn vader (akins opa) stierf in 1993 op 83 jarige leeftijd... Dus met deze rekensom kan je dus zeggen... Akin zen opa was vrij baas... om een kind te verwekken op 81 jarige leeftijd.

Nou de zondag kwam er een broer van akin op bezoek. Deze man was een pastoor en was overtuigd dat god bestond... alleen ik niet. Dus discussie tijd. De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik geen discussie uit de weg ga dus ik ging de discussie vrolijk te gemoed. Nou moet ik zeggen dat het redelijk warm onder deze man zen voeten werd want hij kon toch een hoop vragen niet beantwoorden en ipv van dat hij me aan het overtuigen was dat god bestond deed hij meer het tegendeel. Dus eindstand: Hij kon me niet overtuigen zei hij, dus nu gaat hij samen met akin bidden tot god dat god me komt overtuigen dat hij bestaat. Tot op heden nog niks van deze man vernomen... het zal wel een afrikaan zijn? die zijn immers niet zo goed met tijd... maar we wachten vol spanning af op deze man.

Nou dit was het wel weer, hebben niet zo veel gedaan deze week. Ik weet wel dat de tijd op deze PC net zo snel gaat als het internet :D dus heb nog ff. Vond de reacties weer leuk om te lezen so keep em comin.

Tot snel allemaal...

ps: Lars zen internet hier doet het niet... dus die heeft misschien geen verhaal...

Foto's

Nou na een lange tijd uploaden staan dan eindelijk de foto's online. Het zijn er niet heel veel maar ben er een halve dag mee bezig geweest.

Spaarvarkentjes!

Jaja hier weer een verhaal uit de jungle...

Alles in nigeria draait om geld... en omdat wij er volgens hun genoeg van hebben, zijn we spaarvarkentjes voor hun :) Zo moet steeds maar weer opletten of je niet opgelicht worden. gelukkig hebben we bijde ons bekkie bij en hebben we geluk gehad.

Afgelopen dagen in ilesa waren echt super leuk.Zo hebben we hebben eindelijk onze keuze kunnen maken uit 3 scholen. De eerste school heette potter and clay en is een vrij nieuwe maar moderne school met veel potentie. De tweede school was een school die een eind rijden was van ilesa maar zag er echt geweldig uit. We zouden daar een eigen klas krijgen en daar eten enzo leek ons echt super gaaf. Tot we te horen kregen dat we daar in een hostel moesten zitten en dat wilde we niet... zeker niet nadat we het hostel gezien hadden. De 3 broers kak-ker-lak hadden hun koffers blijkbaar ook gepakt en waren daar met 20 andere gaan wonen, zo smerig was het. De 3de school ligt tegenover ons gast huis, dit leek ons de beste optie hoefde we niet ver te lopen en waren we ook niet laat thuis. Echter toen we binnen kwamen zagen we dat er her en der een kind werd geslagen. Daarom hebben we toch maar voor de eerste school gekozen. Op deze school hebben we nu een computer lokaal gebouwt en gaan daar IT les geven en we hebben daar binnekort ook internet dus word het wat makkelijker om vaker wat te typen enzo.

De eerste dag dat we daar waren hebben we beetje met de kinderen gepraat en ze mochten ons vragen stellen... en die kregen we. Zo vinden ze het heel raar dat we lippenstift op hebben. Na een korte uitleg dat onze lippen gewoon van nature rood waren konden we een rondje maken op de school. De school zelf is meer een basisschool maar de kinderen leren echt super vroeg moeilijke dingen. Zo zit er een mannetje daar op school die 1,5 jaar is en zijn eigen naam al kan schrijven en tot 20 kan tellen en schrijven.

Na het rondje door de school ging ik naar basic 2 dat zijn kinderen van 5 tot 7 jaar en heb daar 1 uurtje engelse les gegeven. Het mooie van deze klas is dat kinderen soms gewoon echt olie dom zijn en andere echt super slim zijn, maar dat de leraren toch aandacht blijven geven aan de kinderen ookal doen ze het 5x fout. Waar ik soms nog wel beetje moeite mee heb.

na het uurtje engelse les werden lars en ik bijde gevraagd om te helpen in basic 4, dat is dus rond de 9-12 jaar en de kinderen hadden vragen over de ruimte en de tijd zones. Nu hebben lars en ik daar bijde niet voor geleerd... maar we weten er meer over dan de leraar die daar voor de klas stond. Die na een goede 5 mins notities aan het maken was van onze les... GENIAAL :D

Volgende dag zijn we naar een goud mijn geweest. De man van de directrice vind ons helemaal de bom en hij werkt als ingineur voor allerlij projecten. En aangezien onze PC's er nog niet waren hadden we wel ff tijd om mee te gaan. We waren net bobo's in de bush. Tot onze enkels in de blubber en gaan door de rimbo, op naar de mijn. Eenmaal daar aangekomen kwamen we er achter dat de mijn nog in opbouw was en dat ze nu aan het pijlen waren hoeveel goud er in de grond zit.

Veder zijn we nog naar een Sacred Forrest geweest, dit is een heilig bos waar niks gedood mag worden, jammere was dat dit ook voor de muggen gelde en deze mocht je dus niet doden. Uiteraard hebben wij ayibo's daar scheid aan en liggen er nu een tiental muggenlijkjes begraven onder heilige grond :)

Qua eten was deze week goed, we hebben er een zoveel mogelijk een westerse week van proberen te maken door patatjes te bakken, wat ze hier overgens helemaal niet lekker vinden, en heb ik een pot mayonaise weten te scoren. Verder gaat spagetti en macaroni er goed in. Akin doet af en toe ook een poging om voor ons te koken maar veel verder dan noodels met peppe komt hij niet, alhoevel het mooi blijft om lars te zien zweten op zijn neus, oren, lippen en wenkbrauwen ;)

Voor akin ga ik dit keer week een apart stukje schrijven, want deze man blijft ons keer op keer verbazen. Zo was hij vanmorgen zijn auto aan het opwarmen door de versnelling in neutraal te zetten en dan vol gas te geven haha. Zijn 'ooms' komen om de dag langs om het huis schoon te maken en water te halen dus dit hoeven we niet zo vaak meer te doen. Toch blijven wij hem ook weer keer op keer verbazen. Zo hebben we een hangmat opgehangen waar hij van stond te kijken en snapt hij sommige van onze gewoontes niet... blaakbaar douched niemand hier in de regen...

uitgaan in nigeria is ook echt te mooi, zaterdag zijn we naar een bar gegaan. waar we ze geintroduceert hebben in het biertje ketsen..Dus 3 nigeriaantjes zaten onder het bier omdat ze hun vinger in het flesje stopte. Dus ze zouden ons wel ff leren dansen... maar dat kunnen wij dus ook gewoon... bijna idere mongool kan het. enige wat je hoef te doen is gek met je armen te zwaaien en lomp doen op de maat van de muziek. Uiteraard raakte ik daar gebleceerd en heb ik gisteren heel de dag niks kunnen doen omdat ik men rug verdraait had :(

Dit was het wel weer zn beetje voor vandaag, veel mensen vragen om foto's maar de PC's waar ik nu op zit is niet veilig en vertrouw het dus niet. Zo open ik ook mijn mail niet enzo. dat doe ik pas als er op onze school internet is. Over het sms verhaal is het nu duidelijk.. ik kan alleen smsen naar mensen die KPN/Hi hebbe, rest ontvangt helemaal niks van mijn nigeriaanse kaart.

Tot snel weer en bedankt voor alle leuke reacties.

Owja ik begin al redelijk zwart te worden op men rug maar dat komt omdat ik op een vilstift heb geslapen vannacht dus dat is er binnekort weer vanaf.

Ayibo!

Ayibo! Dat zijn we hier... en overal hoor je het Ayibo, Ayibo. Het betekend blanke en iedereen wilt dat dat je even aandacht aan ze geeft.

De afgelopen paar dagen hebben we rondleiding gehad in nigeria en de gebruiken geleerd. Zo ben ik erachter gekomen dat heel veel dingen die wij als nederlanders over nigeria denken niet waar zijn. Zo is het hier echt veilig en de mensen zijn echt super aardig, alleen moet je wel goed blijven opletten...

1 ding dat niet veilig is zijn de auto's... de mensen hier kennen GEEN APK dus we hebben al een paar keer met 6 man in een taxi gezeten en ook zijn ze niet echt comfortabel. Enige wat hier op de auto moet werken is de claxon. De rest maakt niet uit, niemand kijkt er toch naar, zelfs de politie niet en al zouden ze het doen dan geef je ze 100 nira (50 cent) en je mag door rijden. 1 keer hadden we zelfs een taxi die gewoon halverwege pech kreeg, nu was deze man de nationale held van nigeria, want hij stapte op zen dooie gemakkie uit de auto... deed de klep open en ging midden op een drukke straat een poging doen om zijn auto te repararen.

Na dat we onze eerste ervaringen hadden gehad met de taxi's kregen we onze eerste lessen in afrikaans eten. Wat ze hier heel veel eten is rijst met peppe en als je jullie geen idee hebben wat peppe is... wij noemen het sambal. Soms hebben we ook wat anders zoals plantin, dit is gebakken banaan en dat is echt lekker. Maar voor de rest kennen ze hier 2 soorten smaken en dat is smakeloos en extreem heet. Dus wat dat betreft is het wel wennen, maar we kunnen ondertussen al aardig wat eten weg werken.

Uiteinderlijk zijn we vrijdag naar Ilesa gereden waar we naar ons gast gezin zijn gegaan. We kwamen daar aan rond een uur of 8 en het was al donker. Toen we de straat (lees: blubberweg) opreden stopte we naast een vrij leuk huis, het was tevens het enige huis met licht op dat moment. Om het huis was een grote tuin omringd door een hek. Achter de poort van het hek stond een man keurig in pak en hij stelde zich voor als Akin. We dropte snel onze tassen in onze kamer en gingen naar mevrouw fakande (mamma). Deze vrouw zorgt voor ons en regelt alles voor ons. Onze projecten en ons eten enzo. Na een bord macaroni gingen we naar terug naar ons huis. Waar we de zelfde Akin in een hempt en boxer op de bank aantroffen.

Akin is 25 jaar oud en werkt als ICT manager voor de overheid. Zijn vader is vorig jaar overleden en hij heeft het huis geerft en omdat hij zich eenzaam voeldt heeft hij zich aangemeld als gast gezin. Nu wil ik 1 ding over deze man kwijt en dat is dat hij echt een baas is... hij moet om 9 uur op zijn werk zijn... dus gaat hij om 9 uur weg van huis. Koken doet hij niet want dat haalt hij ergens op straat en TV is zijn alles. Lars en ik hebben dus vrij veel van hem weg :D Verder gaan we hem helpen met het verven van zijn huis en her een wat dingen opknappen.

Het huis verder is echt super cool. We hebben een eigen kamer met douche (die het niet doet) dus we moeten elke ochtend naar de put achter in de tuin om daar 2 emmers water te halen om zo te kunnen douchen enzo.

Vandaag hebben we kennis gemaakt met LIHOC dat is de organisatie waar we voor werken en we gaan de komende dagen een school uitkiezen om daar les te gaan geven maar daar meer de volgende keer over.

Hoop snel weer wat te kunnen schrijven maar door stroomstoringen is het lastig om op internet te komen. Ook hem ik heel wat mensen gesmst en gedaan maar mijn nigeriaanse nummer vind nederlandse nummers niet zo tof ofzo want een handje vol mensen ontvangt maar wat... dus mocht je nou denken 'Hey! waarom stuur je mij niks' ik heb het vast geprobeerd maar je hoort tot de mensen die niks kunt ontvangen.

Mis Nederland wel hoor, vooral het eten. Maar dit is tot nu to zn gave ervaring.. waar ik nog uren over kan door schrijven.

gotta go now... see you soon en thanks voor alle reacties bij het vorige bericht

Eerste 2 dagen

nou daar gaan we dan vanaf een crappy PC met een 56K modem...

Na een vlucht van bijna 12 uur waren we dan ... (6,5 uur vliegen 2 uur in de rij voor paspoort controle en toen nog eens 3 uur in auto om bij het hotel komen...) eindelijk in nigeria aan gekomen. Het was wel even wennen want het is totaal anders dan in nederland... logisch... maar ook totaal anders dan dat je je kan voor stellen.

Aan gezien we beide bijna niks op hadden in het vliegtuig bestelde onze grote vriend de chaufeur wat te eten voor ons in het hotel, en geloof me dat die spagetti met kip echt lekker was als je net van een vlucht van 12 uur komt. Enige nadeel was dat we ongeveer 1,5 uur moesten wachten op ons eten en we ondertussen de meeste slechte afrikaanse film ooit aan het kijken waren. Maar toen het er eenmaal stond was het goed te eten.

Ik zal nu een impressie proberen te geven van onze kamers... het is vergelijkbaar met een 1 sterren hotel in nederland min 1 ster, wat we niet wisten was dat dit nog tamelijk luxe was... hier later meer over... Lars sliep aan de andere kant van de hal en een redelijk rustige nacht.. ik daarin tegen sliep vlak bij de generator en aangezien ik mijn oordopjes was vergeten werd slapen een lastige opgave, tot de generator het rond een uur of 2 begaf en ik eindelijk in slaap kon vallen.

Na een zeer korte nacht besloot ik te gaan douchen en daarna te gaan ontbijten, de gebroeder kak, ker en lak zaten me optewachten in de douch dus ik besloot me snel even te gaan wassen en dan te gaan ontbijten.

Na het ontbijt zouden we naar Ibadan gaan rijden om daar kennis te maken met mevrouw dube en onze introductie week te gaan starten. Nu heb ik veel verschillende soorten verkeer mee gemaakt maar Nigeria staat met stip op nummer 1 als zijnde rampzalig... man man wat hebben wij gelachen in de auto om de dingen die we zagen, we hebben onze ogen uit staan kijken wat voor dingen mensen wel mee zeulen en wat voor auto's ze in rijden.

Eenmaal aangekomen in Ibadan hebben we mevrouw Dube ontmoet en dus onze eerste stappen in nigeria gezet...we werden van te vooren al gewaarschuwd dat er naar ons gewezen zou worden en dat mensen ons 'white' zouden noemen maar dat dit niet rasistisch zou zijn maar om ons te indentificeren. Onze eerste missie was om wat te eten te scoren en vervolgens een sim kaart... We gingen naar iets wat ze Cocohouse noemen, dit is een groot gebouw met daaromheen een prive school en wat luxere gebouwen. De rede dat dit een cocohouse heet is omdat het volledig betaald is met het geld wat ze ophalen met die coucau industie.

Na een bord falafel werd er voor ons een sim kaart gehaald. Deze moest alleen nog geactiveerd worden... Dat konden wij wel... wij werkte immers in een telefoonwinkel. Nou mooi niet we moesten dus naar de hoek van een straat en daar werd dan je simkaart geactiveerd en zou je kunnen bellen binnen 1,5 uur (Simkaart werkt overgens nog steeds niet). Terwijl onze 'gids' de kaarten aan het registeren was stonden wij een beetje om ons heen te kijken. Aan de overkant van de straat liep een man een rolstoel vooruit te duwen met een andere man erin, denk dat het ongeveer 150 meter van ons vandaan was misschien meer, blijkbaar keek lars hem aan ofzo maar hij zette het op een lopen (lees: sprint) en stond binnen een paar tellen voor ons om te bedelen. Het zag er niet uit moet ik zeggen en lig er nog steeds dubbel van... the life of a star? :P

Na een korte nacht en een lange dag werd het dan tijd om naar ons hostel te gaan, het is ongeveer een half uur rijden vanaf het jongere centrum waar miss Dube zit en vanaf de buiten kant ziet het er geweldig uit. Binnen echter... er staan 2 bedden en een ven, en we hebben stroom vanaf 19:00 tot 00:00 en de douch zijn we nog niet helemaal achter van hoelaat tot hoelaat die werkt dus het is gewoon gokken.

We zitten hier tot zaterdag dan zitten we bij ons gast gezin en dan vanaf maandag gaan we werken op ons project. Zie dat ik nog maar 2 mins heb op de teller en moet dit ook nog verzenden dus hoop dat ik het haal...

tot over een paar dagen weer...