Nou na ongeveer 2 weken heb ik weer eens tijd om wat te gaan typen en om jullie weer eens kijkje te geven in Nigeria. De afgelopen 2 weken is er weer veel gebeurd, veel leuke dingen maar ook een paar iets minder leuke dingen maar die moeten ook gebeuren. Vorig weekend zijn we naar de bruiloft geweest van 2 vrienden van Emanuel. Dit was echter in een andere staat en was zn kleine 4 uur rijden zei hij. We moesten eerst met de bus naar Ibadan en daar zouden we met een bus georganiseerd door het bruids paar naar Ogun state gaan om daar de bruiloft te vieren. Toen we eenmaal in Ogun state aankwamen, na ongeveer zn 7 uur in de bus te hebben gezeten in totaal, waren we bij het hotel waar we de nacht zouden door brengen en waar de reuni plaats vond van de oud klasgenoten van Emanuel. Onze grote vriend Freddy Heineken was er ook dus het feest was geslaagd. We hebben daar veel mensen leren kennen en rond een uur of 2 ging dan ook het lichtje uit en lagen we voor papes. De volgende ochtend moesten we eerst op zoek naar brood en nadat we eerst 5 minuten naar een groene kip hadden staan kijken hadden we dit dan ook gevonden. De bruiloft zelf was heeeel anders dan in Nederland. Eerst gaat ere en priester een hoop vertellen over hoe een huwelijk in elkaar zit. Heel interessant…. Dan worden er liederen gezongen en komt het echtpaar de zaal in. De ceremony begint dan en 15 mins later zijn ze man en vrouw. Dan is het tijd voor de foto’s, uiteraard wilt het echtpaar ook met 3 blanken op de foto. Tijd voor eten en toen kwam het echtpaar weer binnen alleen dit keer als 1. De beste vrienden gaan dan voor hun dansen en het “feest” was dan nu ook echt begonnen. Helaas voor ons was het weer tijd om naar huis te gaan want we hadden nog een reis van 5,6,7 uur voor de boeg. Dus hup weer de bus in en tijd om te gaan. Nou zoals jullie ondertussen wel weten, wonen we bij Akin en eten we bij mevrouw Fakande. En moeten we dus elke maand een soort huur betalen, normaal gaat de huur dus naar het gezin waar je woont. Maar omdat wij bij de een slapen en bij de ander eten, zorgde dit voor wat enige irritaties tot op het niveau dat het niet meer leuk was. Mevr fakade had al het geld en Akin kreeg niks, dus het verblijf bij Akin werd steeds minder gezellig omdat de beste man veel uit eigen zak betaalde. Na een goed gesprek met Akin hebben we besloten de confrontatie aan te gaan met Mevr Fakande om tot een oplossing te komen met het geld. Nu hadden bij als nood plan dat als we vonden dat Akin te weinig zou krijgen, dat wij gewoon bij Akin zouden gaan eten en 2 a 3 keer per week zelf zouden koken. Dit is het ook uiteindelijk geworden want in alle andere gevallen kreeg Akin helemaal niks. Het mooie van dit verhaal is dat Akin nu al het geld krijgt en wij nu ook echt wat terug zien van het geld. Zo hebben we pas een BBQ laten maken.... dit was ook een verhaal appart. Op dinsdag bestel je een BBQ bij de metaal bewerker, je vraagt wanneer hij klaar is en je krijgt als antwoord vrijdag om 4 uur. Oke top! Donderdag loop je voor de zekerheid toch nog even langs en krijg je te horen dat hij de platen al heeft gehaald, het moet niet gekker worden. Vrijdag om kwart voor 4 loop je langs en kom je er achter dat de beste man pas net begint met het lassen. 5 uur ga je met goede moet richting de man om je BBQ op te halen... alleen deze is nog niet klaar want hij moest nog wat materialen halen. Huh?! Dat hij donderdag toch allemaal al gedaan?! Het was nu al 6 uur en hij moest het laatste gedeelte lassen, het rooster. Nu zag ik de bui al weer hangen dat we over een half uur geen stroom meer hadden en het las appraat niet meer zou werken. En yoeri had gelijk, ik ben daarom nu in men vrije tijd een waarzegger, want de stroom viel uit en meneer was nog niet klaar met alles te lassen. Gelukkig was hij wel gebruiks klaar en konden we wel gewoon BBQen (Wat trouwens het hoogtepunt was van de afgelopen 2 weken). Het mooie van dit hele verhaal is wel dat de sfeer in het huis nu verdubbelt is en hebben we echt een familie gevoel. Zoals Akin nu tegen iedereen zegt “They are my brothers from another mother”. Voor het koken hebben we nu een rooster gemaakt en het koken zelf levert ook wat leuke momenten op. Zo heb ik afgelopen week macaroni gemaakt maar was de saus iets te pittig. Akin vond het heerlijk maar Lars en ik zaten met tranen in onze ogen op de bank. Uiteraard heeft Akin ook zo zen verassingen gekregen, met toch wel de grootste: Mals vlees! Want als er iets is wat Yoeri kan is het vlees bakken :) Verder begint het nu echt warm te worden hier en ik kan me ook niet herinneren wanneer ik voor het laatst regen heb gezien. Voor die reden hebben we ook besloten om soms een klein water gevecht te houden met de kinderen uit de buurt. En geloof me als ik zeg dat er behoorlijk wat liters water door heen gaan en niemand veilig is. En sinds dien komen de kinderen bijna dagelijks vragen of we komen spelen, wat soms best wel irritant is…want je hebt geen minuut rust en je hoort de hele dag door “Yoeri, Lars, Yoeri, Lars” over straat. Naja Lars heeft hier meerdere namen enkele voorbeelden: Las, Lunch, Flash en Larsch Op school gaat alles nog steeds zeer goed. De kinderen gaan bijna aan hun examens beginnen en aangezien wij voor nigeriaanse begrippen WORD experts zijn hebben we alle examens digitaal uitgewerkt en uitgeprint. Dus kunnen ziet het er allemaal stuk beter uit dan voorheen. Ook hebben we de afgelopen week een klas overgenomen omdat een leraar er niet was. En dit was ook een hele apparte ervaring, ook voor de kinderen want onze manier van lesgeven (Zover je het lesgeven mag noemen) is ook wat anders dan de nigeriaanse standaard. Voor de rest van December hebben we toch maar besloten om te gaan reizen zover het mogelijk is. De echte highlights van nigeria kunnen we niet bezoeken omdat het daar te gevaarlijk is ivm kidnapping en aanslagen. Dus hebben we een reis uitgestippeld die veilig is en we toch wat meer van het land kunnen zien. Zo gaan we eerst met zen 5en naar Abuja (de hoofdstad van Nigeria) en daarna naar Kano (Noordelijkste puntje van Nigeria) hier kunnen we op kamelen rijden door de woestijn en vind 1 van de grootste markten plaats van west afrika. Dus de vooruitzichten zijn er... Dit was het weer zn beetje voor nu. Vanaf morgen ga ik de laatste maand in en er staat nog een hoop voor de boeg. Wel heb ik mijn vlucht moeten wijzigen want er word moeilijk gedaan met het visum. Ze willen namelijk dat ik voor 4 dagen weer een visum ga komen van 2 maanden en dat zie ik niet zo zitten. Dus 29 december zit ik in het vliegtuig naar huis ipv 4 januari. Oud & Nieuw thuis is toch ook wel zo leuk...zeker nadat je gebelt hebt met wat vrienden mis je nederland toch wel een beetje. Raar maar waar... Tot volgende keer allemaal! Bedankt voor de reacties weer en tot snel maar weer.